منهیّات روزه - ۲

اما امام شمس الائمه حلوائی رحمة الله علیه میگوید درین قیاس و استحسان ست قیاس آنست كه او صایم نمیگردد و استحسان آنست كه صایم میگردد هم در محیط میگوید اكل سحر نیت ست مرصوم را و این روایت منقول ست از امام نجم الدین عمر نسفی رحمة الله علیه در ذخیره و بقالی می آرد اگر آب در دهان او درآید در وقت غسل كردن و فرو رود بحلق وی تباه نشود روزه وی مگر آنكه عمدًا آب در دهان خود ریزد و این روایت مر وی از نــــُصیرست رحمة الله در فتاوی ظهیری می آرد نیز از نصیر كه اگر غسل میكرد و آب بحلق وی درآمد روزه وی تباه نشود در ذخیره و بقالی میگوید چون نگاهدارد در دهان خود چیزی را كه خوردنی نباشد و بدرون وی فرو رود روزه وی تباه نشود در محیط می آرد كه طعامی را بریسمان بربست و بحلق خود فروگذاشت مادامی كه آن طعام مسدود باشد بان رشته روزه تباه نشود و اگر قطع شود ازان رشته در حلق نیز چنین روایت كرده است از امام ابویوسف رحمة الله علیه در شرح امام شمس الائمه حلوائی رحمة الله علیه در محیط می آرد كه اگر غسل كرد پس آب درآمد در گوش وی باتفاق روزه وی تباه نشود در زخیره و محیط و فتاوای واقعات صدرالشهید و غیر آن میگوید كه اگر نیت كرد پیش از فرو شدن آفتاب كه فردا روزه دارد نیت وی درست نبود در ذخیره و محیط و كتاب غریب الروایه آورده كه اگر نیت كرد در شب كه روزه دارد بامداد بعد ازان عزیمت كرد كه روزه ندارد چون بامداد شد روزه داشت روزه وی جایز نباشد زیرا كه نیت اول شكسته شد برجوع و بعد ازان عزیمت دیگر نگرد پس این روزه باشد خالی از نیت پس روزه نباشد