در بیان پوشیدن عورت مردان و زنان را - ۵

پنجم زنی كه بر كسی وام دارد و محرمی ندارد كه آنرا بستاند اگر بیرون رود و بستاند روا باشد ششم اگر زنی را وامی باشد و محرمی ندارد كه آن وام را بگزارد بیرون رود و آن وام خود را بگزارد روا باشد هفتم بحج رود چون او را توانایی باشد و محرمیش باشد روا باشد و اگر محرم ندارد روا نباشد و زنرا بزیارت گورستان و بیماری پرسشی و تعزیت بیگانگان و مهمانی گذاشتن روا نباشد و اگر بگزارد شوهر و زن هر دو در لعنت خدای تعالی باشند و در (حقایق سلمی) آورده كه دیوث در بهشت درنیاید و ابن المنذر گفته كه دیوث آن مرد باشد كه بمراد زن باشد و كار كند اگر زن او گوید كه از خانه بیرون روم و جامهای رنگین بپوشم راضی شود و دستوری دهد و اگر زن گوید كه از سوی گوچه دریچه باز كشای باز كشاید و اگر غلامی بالغ دارد و زن خود پیش آن غلام میگذارد آن مرد دیوث باشد و اگر مرد با غیرت و مروّت باشد زن خود را پیش هیچ مرد نگذارد و در (فتاوای صغری) [مولف (فتاوی صغری) حسام الدین عمر استشهد سنة ۵۳۶ ه.[۱۱۴۱ م.]] آورده است كه اگر زنی شوهر خود را گوید كه ای قلتبان مرد گوید كه اگر من قلتبان باشم زن من طلاق این زنرا بطلاق شود اگر این مرد را غلامی است بالغ و در غیبت خود گذاشته تا در خانه كه زن اوست در می آید این مرد قلتبانست و این زن او بطلاق باشد و درست ترین قولها آنست كه خواجه سرای و آلت بریده و مخنّث را روا نباشد كه زنان در پیش ایشان آیند و غلامی كه ملک زن باشد در پیش بیبئ خود آید روا باشد و لیكن نظر كردن به بیبئ خود روا نباشد و بیبی در روی غلام خود نظر كردن روا نباشد بلكه نظر كردن در حق بیبئ خود همچون مرد بیگانه است خواه خواجه سرای باشد و خواه آلت بریده و خواه غیر آن و این روایت در (متّفق) است