اعتقاد اهل سنت - ۴

وزیر معارف السید زُهدی پاشا "رحمة الله تعالی علیه" كتاب (مجموعه زهدیه) را جمع كرده است، نوشته ایرا كه در قسمت اول كتاب مذكور درج گردیده، در پایین می نویسیم:

كلمه فقه در عربی، هنگامیكه به شكل فَقِهَ یَفْقَهُ شود، یعنی وقتیكه از باب چهارم باشد، بمعنی دانستن، فهمیدن می باشد. هنگامیكه از باب پنجم باشد، بمعنی دانستن و فهمیدن اسلامیت می باشد. به علمایی كه احكام اسلامیه را میدانند (فقیه) گفته می شود. علم فقه، كارهایی را كه انسانها آنرا باید انجام بدهند ویا باید انجام ندهند خبر میدهد. به این علم، (احكام اسلامیه) نیز می گویند. معلومات (علوم) فقه، از قرآن كریم، از احادیث شریف، از اجماع امت و قیاس فقها بمیان می آید. به اتفاق كلام اصحاب كرام ویا مجتهدانی كه بعد از اینها آمده اند، (اجماع امت) گویند. به احكام اسلامیه كه از قرآن كریم ویا از احادیث شریف ویا از اجماع امت برآورده شده است، (قیاس فقها) گویند. اگر حلال ویا حرام بودن یک كار، از قرآن كریم و از احادیث شریف فهمیده نشود، این كار، به یک كار معلوم دیگر مشابه و قرین گرفته می شود. به این گونه شبیه گرفتن، (قیاس) گفته می شود. برای قیاس كردن، لازم می آید كه سببی كه آن كار را حلال ویا حرام می نماید، باید در كار اول نیز وجود داشته باشد. این را هم، آن علمایی "رحمة الله تعالی علیهم اجمعین" می توانند فهم و درک بكنند كه به درجه اجتهاد رسیده باشند.