Untitled Document

در آداب زندگانی كردن با زنان از اول نكاح تا بآخر - ۸

و چون یكبار صحبت كرد و دیگر باره خواهد كرد باید كه خویشتن بشوید؛ و اگر جنب چیزی خواهد خورد باید كه طهارت كهین [مقصود وضو است] بكند، و چون بخواهد خفتن، نیز وضو كند- اگر چه جنب باشد، كه سنت چنین است-؛ و پیش از غسل موی و ناخن باز نكند، تا بر جنابت از وی جدا نشود، و اولیتر آنست كه آب برحم رساند و باز نگیرد، و اگر عزل كند درست آنست كه حرام نباشد. و مردی از رسول -علیه السلام- پرسید كه مرا كنیزكی است خادمه و نمیخواهم كه آبستن شود كه از كار بماند، گفت عزل كن كه اگر تقدیر كرده باشد فرزند خود پدید آید، پس از آن بیامد كه فرزند پدید آمد. و جابر می گوید: «كُنَّا نَعْزِلُ وَالْقُرْآن ينزل- ما عزل میكردیم و وحی می آمد و ما را نهی نكردند».

ادب یازدم در آمدن فرزندست: باید كه چون فرزند آمد در گوش راست وی بانگ نماز كند، و در گوش چپ قامت كند، كه در خبرست كه هر كه چنین كند كودک از بیماری كودكان ایمن شود؛ و ویرا نام نیكو كند، و در خبرست كه: «دوستترین نامها نزد خدای تعالی عبدالله و عبدالرحمن و عبدالرحیم و چنین نامهاست»؛ و كودک اگر چه از شكم بیفتد سنت است ورا نام نهادن؛ و عقیقه [گوسپندی كه در هنگام تراشیدن موی سر فرزند تازه بدنیا آمده قربانی میكنند] سنتی موكد است: دختر را بیک گوسپند و پسر را بدو گوسپند، و اگر یكی بود هم رخصت است. و عایشه- رضی الله عنها- گفته است كه: «استخوان عقیقه را نباید شكست»؛ و سنت آنست كه: چون بیاید شیرینی بكام وی بباید در كردن، و روز هفتم موی وی بباید ستردن و هم سنگ موی زر یا سیم صدقه دادن؛ و باید كه بسبب دختر كراهت ننماید و بپسر شادی بسیار نكند، كه نداند كه بهی در كدام است، و دختر مبارک تر بود و ثواب در وی بیشتر بود؛