الٰهی هر دلی كه ترا شناخت خود را نه پسندید و هر كه مهر تو چشید هرگز با جز از تو نیارامید هر كه بتو رسید اندوهان وی برسید، ای همه تو و همه صفات تو گرم برگیری سزاواری و من سپاسدارم ور برانی جز تو فریاد رس ندارم، ای نكو گفت و نكو خواست مرا بنواز كه كار تراست.

الٰهی نه زندگانیست این عذابست هر لحظه بلایی در دهی كه این شرابست.

الٰهی همه عالم در تو كم و تو در مولی پیدا در قرب تو مولی نگنجد و تو از همه جدا، عالم شریعت مر حقیقت را آشیانست بی علم شریعت بحقیقت رسیدن دروغ و بهتانست. روزه صرفه نان است حج تماشای جهانست نماز كار كنده پیرانست دلی بدست آر كه كار آنست.

الٰهی نه از كشته تو خون آمد و نه از سوخته تو دود زیرا كه كشته تو بكشتن شاد است و سوخته تو بسوختن خوشنود، جز راست نباید گفت اما هر راست نشاید گفت، كار آنست كه در قبول ازلست بطاعت چه مدخل وز معصیت چه خلل است چون سعادت و شقاوت موقوف ازلست، از خود فانی شو و از دیگران وا شو. محبت در بزد محنت جواب داد ای من غلام آنكه جمله فرا آب داد.

 و ما در این اصل فضل خوی نیكو بگوئیم، پس حقیقت خوی نیكو پیدا كنیم، كه خوی نیكو بدست آوردن ممكن است بریاضت، پس طریق آن بگوئیم كه چیست، پس علامت خوی بد بگوئیم، پس تدبیر آنكه كسی عیب خود بشناسد بگوئیم، پس علامت خوی نیكو پیدا كنیم، پس طریق پروردن كودكان و تربیت ایشان بگوئیم، پس راه مجاهدت مرید اندر ابتدای این كار پیدا كنیم، و فضل و ثواب خوی نیكو را بگوئیم، انشاء الله تعالی.