مكتوب شصت و سوم (۶۳) - ۱

بسیادت پناهی و نقابت دستگاهی شیخ فرید صدور یافت در بیان آنكه انبیا صَلَوَاتُ اللهِ تَعَالی وَتَسْلِیْمَاتُه عَلَیْهِمْ در اصول دین متَّفِقند و اختلاف این بزرگواران در فروع دین است و در بیان بعضی از كلمات متَّفِقه ایشان ثَبَّتَنَا اللهُ سُبْحَانَه وَاِیَّاكُمْ عَلی جَادَّهِ ابَاءِكُمُ الْكِرَامِ عَلی اَفْضَلِهِمْ اَصَالَهً وَعَلی بَرَاقِیْهِمْ مُتَابَعَهً الصَّلوةُ وَالسَّلَامُ انبیا صَلَوَاتُ اللهِ تَعَالی وَتَسْلِیْماتُه وَتَحِیَّاتُه وَبَرَكَاتُه عَلی اَجْمَعِهِمْ عُمُوماً وَعَلی اَفْضَلِهِمْ خُصُوصاً رحمتها اند كه بتوسط این بزرگواران عالمی بنجات ابدی مستسعِد گشته است و از گرفتاری سَرْمَدِی خلاصی یافته اگر وجود شریفِ شان نمی بود حق سبحانه وتعالی كه غنیِّ مطلق است عالم را از ذات و صفات خود تعالی و تقدس خبر نمیداد و بان راه نمی نمود و هیچكس او را نمی شناخت و به اوامر و نواهی كه عباد را به محض كرم از برای نفع ایشان مكلف ساخته است تكلیف نمی فرمود و مرضیات او تعالی از نامرضیات جدا نمیگشت پس شكر این نعمت عظمی بكدام زبان راست آید و كرا مجال آنكه از عهده آن براید اَلْحَمدُ للهِ الَّذِیْ اَنْعَمَ عَلَیْنَا وَهَدَانَا اِلیَ الْاِسْلَامِ وَجَعَلَنَا مِنْ مُصَدِّقِی الْاَنْبِیَاءِ عَلَیْهِمُ الصَّلوةُ وَالسَّلَامُ و این بزرگواران در اصول دین متفقند كلمه ایشان واحد است در ذات و صفات تعالی و تقدس و حشر و نشر و ارسال رُسُل و نزول مَلَک و ورود وحی و نعیم جنّت و عذاب جحیم [دوزخ] بطریق خلود و تابید اختلاف ایشان در بعض احكام است كه بفروع دین تعلق دارد حق سبحانه و تعالی در هر یک زمانی بر هر پیغمبر اولی العزم اَبناءِ آن زمان را به بعض احكام مناسبه آنها وحی فرستاده و باحكام مخصوصه تكلیف فرموده نسخ و تبدیل در احكام شرعیه از حِكَم و مصالح حق است سبحانه