اعتقاد اهل سنت - ۲

طحطاوی (۲۳۸-۳۲۱ در مصر می باشد)، خصاف احمد بن عمر (۲۶۱ در بغداد)، عبدالله بن حسین كرخی (۳۴۰)، شمس الائمه حلوانی (۴۵۶ در بخارا)، شمس الائمه سرخسی (۴۸۳)، فخر الاسلام علی بن محمد پزدوی (۴۰۰-۴۸۲ در سمرقند)، قاضیخان بن منصور فرغانی (۵۹۲) و مانند اینها "رحمة الله تعالی علیهم اجمعین".

۴. اصحاب تخریج، اینها در درجه اجتهاد نیستند. علمایی می باشند كه یک حكم كوتاه، پوشیده و مبهم را كه آنرا مجتهدان استخراج كرده اند، توضیح میدهند. احمد بن علی بن ابی بكر رازی از این علما می باشد. به نام جسّاس مشهور می باشد. در سال ۳۷۰ ه.ق. وفات یافته است.

۵. ارباب ترجیح، از بین چند روایت كه از مجتهدان آمده است، یكی را ترجیح می كنند. علمایی است مانند ابوالحسن قدوری (۳۶۲-۴۲۸ در بغداد می باشد)، صاحب (هدایه) برهان الدین علی مرغنانی (در سال ۵۹۳ ه.ق. [۱۱۹۸م.]، در قتل عام بخارا، سرباز چنگیر شهید نمود).

۶. مقلّدان می باشند. خبرهای مختلفی را كه در مورد یک مسئله آمده است، ترتیب داده، ردیف كرده نوشته اند. در كتابهایشان روایاتی كه ردّ شده باشد، وجود ندارد. صاحب (كنز الدقائق) ابوالبركات عبدالله بن احمد نَسَفی (۷۱۰) و صاحب (مختار) عبدالله بن محمود مُوصُلی (۶۸۳) و صاحب (وقایه) برهان الشریعه محمود بن صدر الشریعه عبیدالله (۶۷۳) و صاحب (مجمع البحرین) ابن السّاعاتی احمد بن علی بغدادی (۶۹۴) از اینها می باشند "رحمة الله تعالی علیهم اجمعین".

۷. مقلدهایی هستند كه نمی توانند خبرهای ضعیف را از خبرهای قوی جدا كنند. (اینها برای اینكه خوانده هایشان را خوب درک و فهم می كنند و اینرا به مقلدانی كه فهم و درک نكرده اند، توضیح می دهند، از جمله علمای فقه حساب شده اند).