و این امر اباحت ست بعد از تحریم بیع واذكروا الله كثیرا لعلكم تفلحون و یاد كنید خداوند را بسیار تا شایسته فلاح و نجات گردید و این نیز امر اباحت ست ابن عباس رضی الله عنهما میگوید اگر میخواهی بیرون رو و اگر میخواهی نماز كن تا نماز دیگر و اگر میخواهی بنشین در هدایه فقه و عامه كتب فقهی می آرد كه آن ندا كه حرام كننده بیع است ندای اول ست و اگر دران وقت بیع كنند منعقد میشود زیرا كه نهی تنزیه است نه نهی تحریم اما بایع و مشتری عاصی باشند بارتكاب نهی و صحیح است در نافع و منافع میگوید معتبر بانگ نماز اول ست كه بعد از زوال گفته آید هر جا كه گفته آید برابرست كه پیش منبر باشد یا برزو را باید كه مردمان ترک بیع كنند و متوجه گردند بسوی جمعه.

در جبهه عراق در جنگ فلاحیه كه در تاریخ ۲۷ مارچ ۱۹۱۶ به وقوع پیوست، ظابط (ستوانیكم) استانبولی كه در سپاه ۱۸، فرقه ۵۱، گروه ۹ افسر امر بود در گلویش جراحت شدید بمیان آمد چون میدانست كه آخرین دقایق حیاتش فرا رسیده است به خاموشی وظیفه خود را اجرا میكرد و كاغذی از جیبش برون آورد و با مداد سیاه اولین بار بروی كاغذ این را نوشت: "قبله كدام جهت است؟" رو به قبله آورد. چون نمیتوانست شهادتی كه در قلبش وجود داشت به زبان آورد، كلمه شهادت را بشكل خوانا به كاغذ خون آلود نوشت. بعدأ به سه گوشه كاغذ نوشت كه: "فرقه، به جهاد ادامه بدهد! خون من در زمین نماند!" ، دو گوشه كاغذ را امضا كرد و نوشته سوم را امضا نكرده آخرین نفس خود را داد. این كاغذ بطور یادگاری به موزیم (موزه) عسگری فرستاده شد. این ظرف خونین كه نشان دهنده كردار اصیل ظابط افندی، یعنی شیوه یک افسر اصیل ترک میباشد، به موزیم (موزه) عسكری فرستاده شد تا به جوانان ترک و به نسل های آینده یک میراث به ارزش جوهر باشد.