فضیلت تهلیل و تسبیح و تحمید و صلوات و استغفار - ۲

گفت: كجایی تو از صلوات ملایكه و تسبیح خلایق كه روزی بدان یابند؟ گفت: آن چیست یا رسول الله؟ گفت: سبحان الله العظیم، سبحان الله وبحمده، استغفر الله، هر روزی صد بار بگوی- پیش از نماز بامداد و پس از صبح- تا دنیا روی بتو نهد: اگر خواهی و اگرنه؛ و حق تعالی از هر كلمه فرشته آفریند كه تسبیح می كنند تا قیامت، و ثواب آن ترا باشد». و رسول گفت -علیه السلام- كه: «باقیات صالحات این كلماتست: سبحان الله والحمد لله ولا اله الا الله والله اكبر»؛ و رسول گفت -علیه السلام-: «من این كلمات بگویم دوست تر دارم از هر چه در زیر گردش آفتاب است»، و گفت: «دوست ترین كلمات نزدیک خدای تعالی این چهار كلمه است»، و گفت: «دو كلمه است كه آن سبک است بر زبان، و گرانست در میزان، و محبوبست نزد رحمان: سبحان وبحمده سبحان الله العظیم وبحمده».

و فقرا، رسول -علیه السلام- را گفتند: «توانگران ثواب آخرت همه بردند هر عبادتی كه ما میكنیم ایشان نیز میكنند، و ایشان صدقه میدهند و ما نمیتوانیم»، گفت: «شما را بسبب درویشی، هر تسبیحی و تهلیلی و تكبیری صدقه است، و هر امر معروفی و نهی منكری صدقه است و اگر یكی از شما لقمه در دها اهل خویش نهد صدقه است». و بدانكه فضیلت تسبیح و تحمید در حق درویشان، زیادت بدانست كه دل درویش بظلمت دنیا تاریک نباشد و صافی تر بود: یک كلمه كه وی بگوید همچون تخمی باشد كه در زمین پاک افكنند، اثر بسیار كند و ثمره بسیار دهد؛ و ذكر در دلی كه بشهوت دنیا آگنده بود؛ همچون تخمی باشد كه در شورستان اثر كمتر كند.