در بیان پوشیدن عورت مردان و زنان را - ۱

بدانكه عورت مردان از ناف تا زیر زانوست و نزدیک علمای ما ناف عورت نیست و زانو از عورتست و نزدیک شافعی ناف از عورتست و زانو عورت نیست [نزدیک مالكی هر دو از عورت نیست] و در (متّفق) میگوید كه آنچه عورت مردانست عورت كنیزک همان است و پشت و شكم ایشان نیز عورتست امّا زن آزاد را از سر تا پای عورتست مگر روی و كف دست و پشت دست و قدم و پشت قدم و مردانرا در عورت مردان نگریستن و بسودن نشاید زیرا كه حرامست و زنانرا نشاید نیز كه از ناف تا بزانوی یكدیگر به بینند و یا بسایند و كنیزک را نشاید كه از ناف تا زانوی بینی بببینند ویا بمالند و ازان مادر و دختر همچنین است كه گفته شد مگر بوقت ضرورت چنانكه ختنه كردن و در وقت زادن عورت و اگر كنیزكی و غلامی باشد كه وهم آن باشد كه عیب دار بود بكر خواهند كه بدانند كه بكرست یا نی و مردانرا روا باشد كه از سر تا پای عورت خود یا كنیزک خود به بینند و مالیدن همه اندام ایشان او را روا باشد و هر زنی كه روا نباشد كه او را بخواهد و محرم او باشد روا باشد آن مرد را كه موی و ساق دست و بازو و سینه و ساق پای و پس گردن و این موضعها در وقت ضرورت به بیند چنانكه بر چهار پای نشاند یا فرو گیرد دیدن و یا بسودن روا باشد و این روایت در (منظومه) است و در (قدوری) [مولف كتاب (مختصر قدوری) احمد توفی سنة ۴۲۸ ه. [۱۰۲۳ م.] فی بغداد.] و (كنز) [مولف (كنز الدقائق) عبدالله النسفی توفی سنة ۷۱۰ ه. [۱۳۱۰ م.] فی بغداد] و (متّفق) و (صلوة مسعودی) آورده كه از محارم خود از سر تا سینه و دست تا بازو و پای تا زانو شاید دیدن چون خطر شهوت نباشد و همشیره همین حكم دارد و مادر زن و مادر رضاعی همین حكم دارد