در بیان پوشیدن عورت مردان و زنان را - ۲

و در (متفق) آورده كه غلام بنده همچون مرد بیگانه است در حق بیبئ خود تا اگر بشهوت نظر كند حرام باشد و خواجه سرای همین حكم دارد و عورت كنیزک بیگانه را روی و كف و قدم او روا باشد كه مرد بیگانه به بیند اگر هر دو از شهوت ایمن باشند و اگر ایمن نباشند نه بینند مگر از برای گواهی دادن ویا بر وی حكم كردن ویا در وقت شوهر دادن كه گواه را روا باشد كه روی آن عورت را به بیند و اگر زن طبیبه نباشد مرد طبیب را روا باشد كه آن موضع كه درد میكند یا جراحت دارد به بیند اما مرد طبیب باید كه بقدر ضرورت بیش ننگرد این روایت در (منظومه) است و در (صلوة مسعودی) آورده كه این مسئله در میان صحابه رضی الله عنهم اجمعین مشكل شده بود نزدیک عایشه رضی الله عنها فرستادند و مسئله این بود كه زنانرا از برای علم خواندن و آموختن روا باشد كه از خانه بیرون رود یا نی عایشه رضی الله عنها فرمود كه اگر كسی را در خانه عالم دارد چنانكه پدر یا پسر یا برادر یا شوهر نشاید كه از خانه بیرون رود ایشان ویرا تعلیم كنند و اگر كسی ندارد كه او را تعلیم كند از خانه بیرون آید بشرط آنكه چادر كهنه بر سر افكند بر بالای چادر و پشت خود را خم كند و سر موزه خود بر بندد و چیزی در دهان گیرد تا سخن درست نباید پس عبدالله بن مسعود رضی الله عنهما گفت كه هر زنی كه چنین از خانه بیرون آید در چادر و موزه وی نگاه كردن باكی نیست یعنی ظنّ من آنست كه خطر شهوت نباشد و رسول ﷺ فرمود كه هر زنی كه از خانه بیرون آید چهار دیو او را بیارایند و اگر بچه امردی بیرون رود هفتاد دیو او را بیارایند