در وصایای امام اعظم رحمة الله علیه مر اصحاب خود را - ۳

ششم آنكه بنده با همه فعال خود مخلوق ست و اعمال و اقرار و معرفت او همه مخلوق ست و چون فاعل مخلوق ست افعال او اولی كه مخلوق باشد

هفتم آنكه بیافرید خداوند تعالـی و رازق ایشان ست قوله تعالـی الله الذی خلقكم ثم رزقكم ثم یحییكم و كسب بعلم حلال ست و جمع مال از حلال حلال ست و جمع مال از حرام حرام ست و خلق سه گروه اند مومن مخلص در ایمان خود و كافر منكر در كفر خود و منافق و مداهن در نفاق خود و خداوند تعالـی فرض كرد بر مومن عمل را و بر كافر ایمان را و بر منافق اخلاص را قوله تعالـی یا ایهاالناس اعبدوا ربكم ویا ایها الذین امنوا اطیعوا ویا ایها الكافرون امنوا ویا ایها المنافقون اخلصوا

هشتم آنكه استطاعت با فعل نه پیش از فعل ست و نه بعد از فعل كه اگر قبل از فعل باشد بنده بی نیاز باشد از خداوند در وقت فعل و این خلاف قرآن ست قوله تعالـی والله الغنی وانتم الفقراء و اگر بعد از فعل باشد محال باشد حصول فعل بی استطاعت و طاقت

نهم آنكه مسح بر موزه جایزست مقیم را یک شبان روز و مسافر را سه شبانه روز كه حدیث چنین وارد شده و هر كس این را منكر شود خطر آن بود كه كافر شود كه این حدیث قریب ست بمتواتر و قصر و افطار ثابت ست بنص كلام ربانی قوله تعالـی واذا ضربتم فی الارض فلیس علیكم جناح ان تقصروا من الصلوة و قوله تعالـی فی الافطار فمن كان منكم مریضا او علی سفر فعدة من ایام اخر

دهم آنكه امر كرد خداوند تعالـی قلم را باینكه بنویسد قلم گفت بار خدایا چه نویسم فرمان آمد كه بنویس هر چیز را كه بودنی است تا روز قیامت قوله تعالـی وكل شیء فعلوه فی الزبر وكل صغیر وكبیر مستطر