در بیان آداب نماز - ۱
در (مناقب العلوم) آورده كه آداب نماز هشت است
ادب اوّل آنست كه چون موذن بحیّ علی الفلاح رسد امام و جماعتیان بر پای خیزند و این نزدیک ابوحنیفه و ابویوسف و محمد ست و نزدیک زفر آنست كه چون مؤذن اوّل بار بگوید كه قد قامت الصلوة امام و قوم بر پای خیزند و چون بار دوم بگوید امام تكبیر نماز بگوید و این روایت در (منظومه) است و نزدیک ابوحنیفه و محمد چون موذن اوّل بار قد قامت الصلوة بگوید امام تكبیر نماز بگوید و نزدیک ابویوسف امام تكبیر نماز آن وقت گوید كه موذن قامت تمام كند و این روایت در (منظومه) است و در (شرح علایی) آورده كه نزد مالک آنست كه چون مؤذن از قامت گفتن فارغ شود امام گوید صف راست كنید بعد ازان تكبیر نماز بگوید اما فتوی بر قول ابوحنیفه و محمد است كه چون مؤذن حیّ علی الفلاح گوید امام و قوم بر پای خیزند و چون قد قامت الصلوة بگوید امام تكبیر اول نماز بگوید
و ادب دوم آنست كه در وقت تكبیر اول دستها برآرد و هر دو انگشت نر مقابل نرمه گوش برآرد و نزدیک امام شافعی برابر سر دوش بر آرد و نزدیک مالک برابر سر برآرد
و ادب سوم در قیام میان هر دو پای كشاده نهادن بقدر یک دست
و ادب چهارم آنست كه اگر بیاسا آید لب زیرین بدندان بگیرد
و ادب پنجم بیرون كردن دستها از آستین در وقت تكبیر اول گفتن
و ادب ششم سرفه را تا تواند نگاه دارد كه نیاید
و ادب هفتم آنكه اول زانو بر زمین نهد بعد ازان دستها و بعد ازان روی بر زمین نهد و در برداشتن اول روی بردارد و بعد ازان دستها و بعد ازان زانو و اگر در نماز كف پای برهنه باشد بقول بعضی دست پس كند و بپوشد