آداب طعام خوردن - ۱

بدانكه در خوردن سنتهاست: بعضی پیش از خوردن و بعضی پس از خوردن و بعضی در میان خوردن.

[آداب پیش از طعام خوردن]

اما آنچه پیش است:

اول- آنكه دست و دهان بشوید، كه چون طعام خوردن بر نیت زاد آخرت بود عبادت بود: این چون وضویی باشد پیش از آن، و نیز دست و دهان پاک تر شود؛ و كسی كه پیش از طعام دست بشوید، در خبرست كه از درویشی ایمن بود؛

دوم- آنكه طعام بر سفره نهد نه بر خوان كه، رسول -علیه السلام- چنین كرده است: كه سفره از سفر یاد دهد، و سفر دنیا از سفر آخرت یاد دهد، و نیز بتواضع نزدیكتر بود؛ پس اگر بر خوان خورد روا باشد، كه ازین نهی نیامده است، اما عادت سلف سفره بوده است، و رسول ما علیه السلام- بر سفره خورده است؛

سیم- آنكه نیكو بنشیند: زانو راست بر آرد، و بر ساق چپ نشیند، و تكیه زده نخورد، كه رسول -علیه السلام- گفت كه: «من تكیه زده طعام نخورم: كه من بنده ام، بنده وار خورم و نشینم»؛

چهارم- آنكه نیت كند كه طعام برای قوت عبادت خورد نه برای شهوت: ابراهیم بن شیبان می گوید: «هشتاد سال است تا هیچ چیز بشهوت نخورده ام»، و نشانی درستی این نیت آن بود كه عزم كند بر اندک خوردن، كه بسیار خوردن از عبادت باز دارد، كه رسول میگوید -علیه السلام-: «لقمه چند كه پشت آدمی راست دارد بسنده [كافی] بود»، اگر بدین قناعت نكند، سه یک شكم طعام را و سه یكی شراب را و سه یكی نفس را؛