در اخلاص - ۱

بدانكه بی اخلاص همه رنجها ضایع ست زیرا كه خلایق را نفرمودند مگر بعبادت باخلاص قوله تعالی وما امروا الا لیعبدو الله مخلصین له الدین و رسول علیه السلام فرمود الاخلاص فان العبد لا ینجوا الا بالاخلاص یعنی بر شما باد كه اخلاص را در اعمال لازم گیرید بدرستیكه بنده خلاص و رستگار نگردد مگر باخلاص

و در حدیث دیگر فرمود كه چون روز قیامت شود اخلاص و شرک را بیارند حق تعالی بفرماید مر اخلاص را انطلق انت واهلك الی الجنة ویقول للشرك انطلق انت واهلك الی النار

در تفسیر مدارک می آرد درین آیت قوله تعالی یا عبادی الذین امنوا ان ارضی واسعة فایای فاعبدون یعنی ای بندگان ایمان دار من زمین من فراخ ست پس مرا پرستید یعنی اگر شما در زمین باشید كه دران زمین خدا را باخلاص نتوانید عبادت كرد بروید ازان زمین بسوی زمینی كه دران زمین خدا را عبادت باخلاص توانید كرد ای درویش میدان كه عمر بس كوتاه است و بازگشت شما بسوی اله است كه كل نفس ذایقة الموت ثم الینا ترجعون

حكایت درویشی سوال كرد از شیخ شبلی كه كسی خفته ماند در خواب راه وی رفته آید شبلی رحمة الله گفت اگر در سایه اخلاص خفته باشد عین خوابش صدر منزلگاه بود معروف كرخی رحمة الله خود را بتازیانه زدی و گفتی یا نفس اخلصی ویتخلصی و رسول علیه السلام میگوید كه «حق تعالی فرمود كه اخلاص سریست از اسرار من ودیعت می نهم او را در دل آن كس كه دوست میدارم از بندگان خود»