مكتوب صد و شصت و سیوم (۱۶۳) - ۴

عُجاله الوقت آنچه ضروری و لابدی دانست بطریق اجمال نوشته فرستاد بعد ازین اگر توفیق رفیق گشت مفصل تر ازین نوشته ارسال خواهد گشت همچنانكه اسلام ضد كفر است آخرت نیز ضد دنیا است دنیا و آخرت جمع نشوند ترک دنیا بر دو نوع است نوعیست كه از مباحات آن همه ترک كرده شود مگر بقدر ضرورت این قسم اعلای ترک دنیاست و نوعی دیگر آنست كه از محرمات و مشتبهات آن اجتناب كرده شود بامور مباحه آن تنعم نموده آید این قسم نیز خصوصا درین اوان بسیار عزیز الوجود است

# آسمان نسبت بعرش آمد فرود ** ورنه بس عالیست پیش خاک تود **

پس ناچار از استعمال ذهب و فضه و لُبس [پوشیدن] حریر و امثال آنها كه شریعت مصطفویه علی مصدرها الصلوة والسلام والتحیه آنرا محَّرم [حرام] ساخته است اجتناب باید نمود اوانی ذَهَب و فِضّه را اگر برای تجمل كنند فی الجمله گنجائش دارد اما استعمال اینها حرام است از آب و طعام خوردن درینها و خوشبوی انداختن و سُرمه دان ساختن و جز آن القصه حق سبحانه وتعالی دائره امور مباحه را بسیار وسیع ساخته است تنعمات و تمتعات باینها در عیش و لذت زیاده ازان است كه در امور محرمه است در مباحات رضای حق است سبحانه و در محرمات عدم رضای او تعالی عقل سلیم هرگز تجویز نمیكند كه كسی برای لذتی كه بقای هم ندارد عدم رضای مولای خود اختیار كند و حال آنكه در عوض آن لذت محرمه لذت مباحه هم تجویز فرموده است رَزَقَنَا الله سُبْحَانَه وَاِیَّاكُمُ الاِسْتِقَامَهَ عَلی مُتَابَعتِ صَاحِبِ الشَّرِیْعَتِ عَلَیْهِ وَعَلی الِهِ الصَّلوةُ وَالتَّحِیَّهُ در معائله حل و حرمت همواره بعلمای دین دار رجوع باید نمود و ازینها استفسار باید كرد بمقتضای فتوی ایشان عمل باید نمود كه راه نجات شریعت است و بعد شریعت هر چه هست باطل است و بی اعتبار فَمَاذَا بَعْد الـحَقِّ اِلاَّ الضَّلَالُ وَالسَّلاَمُ اَوَّلاً وَاخِرًا.