در صبر بر بلوی - ۳

حكایت عبدالله بن مبارک رحمة الله علیه میگوید مصیبت یكی است چون صاحب مصیبت جزع كند دو گردد یكی مصیبت و یكی رفتن مزد و این مصیبت بزرگ ترست از مصیبت اول و مزد صابران بیحساب ست یعنی جز خداوند اندازه آن كس نداند چنانكه فرمود انما یوفی الصابرون اجرهم بغیر حساب در صحیح بخاری می آرد بروایت ابوهریره رضی الله عنه از رسول علیه السلام كه فرمود هر كس كه خداوند باو چیزی خواسته باشد محنت و مصیبت رساند او را

در صحیح مسلم می آید بروایت ابوسعید رحمة الله از رسول علیه السلام كه فرمود كه نرسد مؤمن را از درد و رنج و بیماری و ایذا و اندوه چیزی تا گرانی بخاطر وی راه یابد یعنی اندک غمی كه او را غمگین گرداند الا آنكه كفر گرداند خداوند تعالـی بان گناهان او را در صحیحین می آرد بروایت جابر رضی الله عنه از رسول صلی الله علیه وسلم كه فرمود كه مثل مؤمن همچو مثل خوشه گندم ست كه باد او را حركت میدهد یعنی گاه میافتد و گاه میخیزد هرگاه كه میخواهد كه راست ایستد او را بطرف دیگر میگرداند و مثل كافر همچو درخت ناژویا سفیدار است كه راست ایستاده است همیشه تا آن هنگام كه او را میبرند و می افگنند یعنی مؤمن دایم برنج و محنت دنیا مبتلا است هنوز از یک محنت نرسته كه بدیگر گرفتار گشته و كافر را هیچ مكروه نمیرسد تا آن هنگام كه اجل وی میرسد آری هر كرا درین درگاه قرب بیشتر بلا و محنت بر سر وی بیشتر همچنانكه رسول خدا علیه السلام فرمود: البلاء موكل بالانبیاء ثم الاولیاء ثم الامثل فالامثل یعنی بلا نام زده است و باز گذاشته بانبیا پس ازان باولیا پس ازان بهر كه مانندتر است بایشان شعر

ما را بلا را بكس عطا نكنیم # تا كه او را زاولیا نكنیم #