بعضی كارها و سخنانی كه سبب كفر می شوند - ۲

• به اوامر و نواهی خداوند متعال ایمان نداشتن، نپسندیدن و اهمیت ندادن، یعنی ایمان نداشتن، نپسندیدن و اهمیت ندادن به یكی از معلومات دینی كه در قرآن كریم و احادیث شریف بوضوح بیان گردیده و با كتابهای علمای اسلام به هر طرف گسترش یافته است و ایمان داشتن به آنها لازم و ضروری می باشد. مثلاً، گفتن اینكه (برای اینكه جن ها را نمی بینم به موجودیت آنها باور ندارم).

• بسم الله گفتن در هنگام خوردن و نوشیدن چیزیكه حرام بودنش بطور قطعی معلوم باشد.

• گفتن اینكه (با ما شاء الله و با انشا الله كاری نمی شود.) ویا، (با نماز خواندن شكم سیر نمی شود.)

• رضایت (راضی شدن) به كفر، كفر است. غمگین و متاثر نشدن به كافر شدن فرزندان خود. مثلاً، رضایت دادن به ازدواج دخترانش با غیر مسلم ها (با كافرها).

• انكار كردن معجزه ویا كرامت.

• به اسلامیت، (مفكوره اسلام)، (نظریه اسلام)، (نظر اسلامی) گفتن. [مفكوره، بمعنی چاره ملاحظه شده ویا نتیجه قیاس شده برای یک كار می باشد. دید ویا نظر نیز بمعنی مفكوره است. نظریه نیز بمعنی تئوری و دید است كه به اساس های ذهنی و عقلی استناد دارد. علمای اسلام؛ می فرمایند كه: (صفات انسانی مانند عقل، شعور، حافظه و تفكر را كه آفریده شده اند، برای خداوند متعال استعمال كردن، كفر می باشد).]

• گفتن (نماز نمی خوانم اما، تو به قلب من نگاه كن، قلبم پاک است).