روزها و شبهای مبارک

شبهای مبارک، شبهایی هستند كه دین اسلام به آن ارزش قائل است. خداوند متعال، به سبب اینكه به بندگانش بسیار مرحمت میكند، به بعضی شبها ارزش و اهمیت داده و همچنین خبر داده است كه درین شبها، دعا و توبه ها را قبول خواهد كرد. این شبها را برای بسیار عبادت كردن و دعا و توبه كردن بندگان خود، وسیله و سبب گردانیده است. شب مبارک با نام روز متعاقب یادآوری میشود. و زمان آن از وقت نماز ظهر روز قبلی تا وقت فجر (امساک) آن شب میباشد. امّا، شب روز عرفه و سه شب روزهای عید قربان اینگونه نمیباشند. این چهار شب، شبهایی هستند كه در عقب این روزها می آیند. این شبها را باید احیا كرد، یعنی باید نمازهای قضا را خواند، قرآن مجید تلاوت كرد و نیز باید دعا و توبه كرده، صدقه داده، مسلمانان را خوشنود كرده، ثواب اینها را نیز به روح اموات و گذشتگان نیز باید هدیه كرد. به این شبهای مبارک باید احترام و ارزش قائل شد. احترام به این شبها، با پرهیز از گناهان قابل می باشد.

در كتاب (ریاض الناصحین) در صفحه ۱۷۲ میفرماید كه: (امام نووی در كتاب (اذكار) میگوید كه: (احیا كردن یک قسمت از دوازده قسمت شب [به اندازه یک ساعت]، به احیا كردن تمامی شب تقابل دارد (به مثابه احیا كردن تمام شب می باشد). برای شب های تابستان و زمستان همیشه اینگونه است). [در این مورد در جلد اول، در صفحه ۴۶۱ و در جلد سوم، در صفحه ۲۸۹ ابن عابدین معلومات داده شده است.] در (حقایق منظومه) میگوید كه: (در كتب فقه مقصد از ساعت، مقداری زمان می باشد). امام نووی، در مذهب شافعی مجتهد میباشد. احیا كردن شبهای مبارک به این روش توسط حنفی ها نیز جائز می باشد.)