و فرمود كه در نماز بخوانید رَبّ ظَلَمْتُ نَفْسِی ظُلْمًا كَثِیرًا وَعَمَلت سوُء فَاغْفِرْ لِی مَغْفِرة مِنْ عِنْدِكَ فَاِنَّهُ لا یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلا أَنْتَ و وصیت كرد كه در آخر هر نمازی این را بخوانید تا دعای شما مستجاب شود

 و آن هفت چیزست اول مار دوم كژدم سیم كرباسه چهارم كیک پنجم كنه ششم شبش هفتم زنبور اگر یكی ازینها در نماز بكشند نماز تباه نشود

و در (صلوٰة مسعودی) آورده كه كشتن مار و كژدم در نماز مباحست لیكن بعضی گفته اند تا قصد نماز گزارنده نكند كشتن او نشاید اما درست آنست كه بی آنكه قصد كند شاید كشتن كه رسول الله ﷺ فرمود كه بكشید بهر دو سیاه را اگر چه در نماز باشید یعنی مار و كژدم را كه كژدمان عرب بیشتر سیاه می باشد و شمس الائمة السرخسی گفته كه امام ابوحنیفه رحمه الله در نماز بود ماری از سقف مسجد فرود آمد مردمان نماز تباه كردند مگر امام ابوحنیفه رحمه الله كه آن مار را در نماز سه نعلین پراكنده بزد در سه ركن آن مار سست شد چون سلام نماز باز داد آن مار را بكشت و بكشیدند هفتده من بود پس معلوم شد كه بی آنكه قصد نماز گزارنده كند كشتن او روا باشد و از اینجا گفته اند كه با موزه نماز گزاردن چون پاک بود اولی بود و نماز گزار را نعلین و كفش پیش خود نهادن سنّتست اگر گزندهٔ بیند پای یا موزه یا نعلین بر وی زند او را هلاک كند بعضی گفته اند كه اگر در یک ركن سه زخم یا زیادت بزند نماز تباه شود و بعضی گفته اند كه تباه نشود اما اگر در هر ركنی زخمی بزند باتفاق تباه نشود و این روایت در (متفق) است و در (هدایه) آورده كه مار سفید و آنچه در رفتن راست رود كشتن او نشاید اما درست آنست كه شاید كه جمله ماران در كشتن برابر اند و در (نوادر) آورده كه كشتن شبش در نماز روا باشد لیكن از سی و چهل بعقد نه بعدد