اندر بیان كردن سنت و جماعت و شناخت آن - ۴

و چون وقت نماز اندر آید باول وقت برخیزد و ساز نماز كند چنانكه خدای عز وجل فرموده (حَافِظُوا عَلَی الصَّلَوَاتِ وَالصَّلاة الْوُسْطَی* البقرة :۲۳۸) باول وقت نماز بمسجد آید و نماز گذشته قضا می كند تا جماعت فراهم آیند چون نماز جماعت بكند اگر چیزی او را در پیش نیاید هم در مسجد می باشد و ذكر خدای تعالی می گوید ویا علم نداند بنزدیک عالمی نشیند و علم سمع كند و می آموزد و بیشتر نشست و خاست با علما دارد و چون این بگذارد اگر فرضی پیش وی آید ویرا از مسجد بیرون باید آمد و اگر نه بیرون نیاید زیرا كه مسجد بهترین جایهاست و بازار بدترین جایهاست چنانكه رسول صلی الله علیه وسلم گفت (خَیْرَ الْبِقَاعِ فِی الدُّنْیَا الْمَسَاجِدُ وَشَرَّ الْبِقَاعِ الاَسْوَاقُ) تائب نباید كه بی عذری از بهترین جایها به بدترین جایها رود اما اگر عذری باشد بر نصیب ایشان فرا رود انشاء الله كه خیر باشد و زیان ندارد اما اگر یک مساله از علم كه بر وی فریضه است فرا آموزد او را فاضلتر و بهتر از كسبهای همه دنیا كه بكند و همه زر و سیم دنیا كه بدست آرد و در راه خدای تعالی نفقه كند تائب را و ناتائب را هیچ چیز بهتر از علم آموختن نیست و همه كارها بعلم راست آید بی علم هیچ كار نتوان كرد چنانكه رسول را صلی الله علیه وسلم پرسیدند كه (ای الاعمال افضل) تا سه بار این می پرسیدند جواب می داد بهر باری كه (العلم) گفتند یا رسول الله ما از كار می پرسیم و تو از علم جواب می دهی گفت زیرا كه هیچ كار بی علم راست نیاید و هیچ قیمت نداشته باشد پس بعلم مشغول باید بود و اصل علم و عبادت با دو چیز گردد با دل فارغ از غیر و شكم گرسنه و عبادت باخلاص هم با این هر دو گردد و هر كرا بخلق طمع باشد هرگز از وی كار باخلاص نیاید