در قناعت بحلال از حرام و فضیلت درویشان صابر - ۱

بدانكه علما گفته اند رحمهم الله كه مال صلاح مؤمن ست تجارت و كسب كنید كه شما در زمانه افتاده اید كه اگر محتاج شود یكی از شما هر آئینه از دین خود خواهد خورد پس بهتر آن بود كه مرد از كد یمین و عرق جبین خورد نه از دین خود خورد كه حدیث ست کُل مِن کَدَّ یَمینِك وَمن عَرَق جَبینِك وَلَا كل من دینك در ارشاد قلاسی می آرد قال النبی علیه السلام اَلْكَاسِبُ حَبِيبُ اللهِ یعنی كاسب دوست خداوندست و مراد ازین كاسب ست كه همت وی جمع مال نبود و كسب بفرمان خداوند كند و بر جمع كردن مال حریص نبود بلكه نیت وی دران كسب آن بود كه قوت حلال بدست آرد تا بقوت آن طاعت تواند كرد و محتاج و دست نگر مردمان نباشد و از حق مردم بناحق گرفتن سلامت یابد كه رسول علیه السلام فرمود هر كس یک درم از حرام بگیرد بست و پنج هزار سال او را در دوزخ بازدارند در محیط میگوید شخصی در حال مخمصه مبتلا شد میان گوشت سگ مرده و میان مال غیر از گوشت سگ باید خورد و از حق غیر خوردن روا نباشد مگر در حالی كه گوشت سگ نیابد یا مثل آن آنگاه از مال غیر بقدر ضرورت بخورد آن مقدار كه نمیرد زیرا كه گفته اند الضَّرُورَاتُ تُبِيحُ المَحظُورَاتِ اما درین روزگار بسیاری از كاسبان و مردمان باک ندارند ازانكه مال از حلال جمع كنند یا از حرام چنانكه ابوهریره رضی الله عنه روایت میكند از رسول صلی الله علیه وسلم كه فرمود ليَأْتين علَى النَّاسِ زَمانٌ لا يُبالِي المَرْءُ مما أخَذَ المال ام مِن حَلالِ أمْ مِن حَرامِ یعنی هر آئینه زمانه بیاید كه باک ندارد مرد ازانكه آنچه بگیرد از مال كه آن از حلال باشد یا از حرام پس باید كه كاسب را در كسب نیّت خیر بود كه آن طلب حلال كردنست