در شرایط مهمانداری و میزبانی كردن و فضیلت آن - ۱

در مشارق الانوار می آید بروایت ابوهریره رضی الله عنه از رسول صلی الله علیه وسلم كه فرمود من كان یؤمن بالله والیوم الآخر فلیكرم ضیفه یعنی هر كس ایمان دارد بخداوند و بروز قیامت گو گرامی دار مهمان را و گرامی داشتن مهمان آنست كه بخود خدمت كند و گرسنه نگذارد او را بلكه خود گرسنه نشیند و مهمان را سیر دارد كه این از عادت كریمان و نشان بهشتیان ست قطعه

گرسنه بنشین و مهمان سیر كن# تا ترا گویم بهشتی و سخی#

وانكه باشد سیر و مهمان گرسنه# باشد از روی مروت دوزخی#

و از آداب مهمانداری است كه چون بنزد تو طعام خورند تكلف نكنی كه خداوند تعالی تكلف كنندگان را دوست ندارد و رسول علیه السلام از تكلف منع كرده و فرموده انا واتقیاء امتی براء من التكلف یعنی من و پرهیزگار امت من بیزاریم از تكلف كردن حكایت نقل ست كه رسول علیه السلام میان هر دو تن از صحابه عقد برادری بسته بود میان سلمان و ابودردا رضی الله عنهما برادری داده بود روزی ابودردا با دوستی بزیارت سلمان شدند سلمان رسم سنت را لختی نان و نمک پیش ایشان نهاد و گفت رسول علیه السلام از تكلف نهی كرده است والا بیفزودمی ابودردا  گفت اگر با این نان پاره خرما بودی شایستی سلمان مطهره خود ببقال گرو نهاد و قدری خرما بیاورد چون از طعام فارغ شدند ابودردا گفت الحمد لله الذی قنعنا بما رزقنا یعنی شكر خداوند را كه قناعت داد ما را بدانچه سلمان گفت ای برادر اگر ترا قناعت بودی مطهره من ببقال گرو نبودی