در شرایط مهمانداری و میزبانی كردن و فضیلت آن - ۳

و چون حاضر آمدی باید كه بالا نه نشینی الا آنكه میزبان ترا بر بالا نشاند و برابر حجره زنان ننشینی و ازانجا كه طعام آورند بسیار ننگری الا بقدر حاجت و چون دعا خواندند و صلا در دادند الحمد بخوانی و پیش از پیر یا از بزرگی كه حاضر باشد دست فراز نكنی و اگر بزرگ تو باشی دراز باز نگیری و با آنكه در پهلوی تو بود نرمی كنی و اگر در كاسه شریک باشد ایثار كنی چنانكه او بِنــَـــداند و اگر شریک اندک خورد او را گوئی بخور و بیش از سه بار نگوئی و هیچ قولی و فعلی از تو نیاید كه ازان رنجی پدید آید و در لقمه كس ننگری و استخوان مغزدار در دهان ننهی و بر زمین نزنی چنانكه آواز بدیگری رسد و اگر چیزی از دهان بیرون باید گرفت روی بگردانی و بدست چپ بستانی و بكوشی تا با دیگران دست از طعام باز داری نه پیش و نه پس مگر كه مهمان كننده باشی و مهمان را نشاید كه از میزبان گله كند مگر آنكه میزبان در حق وی ظلم كند كه خداوند تعالی دوست نمیدارد كه مهمان از میزبان گله كند قوله تعالی لَا يُحِبُّ ٱللَّهُ ٱلْجَهْرَ بِٱلسُّوۤءِ مِنَ ٱلْقَوْلِ إِلاَّ مَن ظُلِمَ در تفسیر ینابیع و مغنی می آرد كه این آیت در حق مهمان فرود آمده است و سبب نزول این آیت آن بود كه منافقی سه روز مهمان مومنی شد و آن مرد مسلمان دران سه روز شرط مهمانداری و خدمتگاری بجای آورد آن منافق همین كه از خانه وی بیرون رفت زبان شكایت بكشاد و غرض وی پرده دریدن آن مسلمان بود حق تعالی این آیت فرستاد