سبب زد و خورد میان هندوها و مسلمانان

زد وخوردهای مسلمانان با هندوها، از سال ۱۸۵۸م. آغاز گردیده، با انكشاف روز افزون دوام نمود. حملات هندوها را بالای مسلمانان سازماندهی كرده، خودشان نشسته تماشا میكردند واز آن كیف میبردند. در سال ۱۹۹۰م. نیز در بوسنیا، صرب ها را بالای مسلمانان حمله ور ساختند. در كوچه ها خون اطفال ودختران مسلمان میریخت وانگلیسها نشسته، قهقهه كنان تماشا میكردند. در هندوستان هیچ سال اتفاق نیافتاده بود كه به سبب قربانی كردن گاو، واقعات خونین وفتنه هاییكه مرگ صدها وهزاران مسلمان را به بار می آورد، ظهور نكرده باشد. بخاطر اشتعال آتش این فتنه، از یک طرف در میان مسلمانان شیوع دادند كه، ذبح گاو از ذبح هفت گوسفند افضل تر می باشد. از طرف دیگر در میان هندوها، این چنین تبلیغ نمودند كه، از مرگ نجات دادن معبودشان (گاو)، ثواب بزرگ می باشد. این نوع فتنه هایشان حتی بعد از بیرون شدن شان از هندوستان نیز ادامه یافت. به گونه مثال، حادثه ایرا كه از مجله (اطلاعات) كه در زمان صدر اعظم مصدق، در ایران نشر گردیده بود مطالعه كرده بودیم، ذكر مینمائیم: (در یک روز عید قربان، دو نفر به قیافت مسلمانان، دارای ریش، لنگی (دستار) وخرقه، بخاطر ادای قربانی، گاوی را خریداری مینمایند. در هنگامیكه از محله هندوها میگذشتند یک هندو از مقابل شان برآمده می پرسد كه گاو را چه میكنند؟ می گویند كه: قربانی میكنیم. هندو، فریاد كنان میگوید كه، (ای اهالی برسید! معبود ما را قربان میكنند!) مسلمانان نیز فریاد میكشند، (ای مسلمانان! برسید، قربانی ما را از دست ما میگیرند). هندوها ومسلمانان در هر دو طرف جمع میشوند. با چوپها وكاردها به همدیگر حمله ور میشوند. صدها مسلمان به قتل میرسند. اما، آن دو نفركه گاو را از محله هندوها میگذشتاندند، دیده شده اند كه بعداً به سفارت انگلستان داخل گردیده اند. این وضعیت نشان میدهد، كه برپا كنندگان این ماجرا وفتنه، انگلیس ها اند. نویسنده این سطور سپس مینویسد: (ما، خوب میدانیم كه، شما یک عید قربان را به مسلمانان چگونه ماتم ساختید.) با اینگونه فتنه ها وظلم های بیشمار به خاطر نابود كردن مسلمانان تلاش ورزیدند.