حكایت در منزهة النواظر آورده كه كسائی را كه یكی از قراء سبعه است بعد از وفات وی بزرگی او را بخواب دید گفت كه حالت بكجا رسید گفت چون مرا بخاک دفن كردند دری از بهشت بگورم بكشادند و حواری بهشت بیامدند بموانست من و هر ساعت حق تعالـی كرامتی زیادت میكند با من و ندا می آید كه هذا جزاء من حفظ القران لاجلی وتقروها لاجلی ویعمل بها لاجلی یعنی این ست جزای كسی كه قرآن حفظ كند از برای رضای من و قرآن از برای رضای من خواند و عمل بقرآن كند از برای رضای من

بدانكه حق تعالـی را جماعت انبوه بندگانست كه ایشان را فرشتگان میگویند و ایمان آوردن بایشان آنست كه بدل باور داری و بزبان اقرار كنی و اعتراف نمائی كه ایشان بندگان خداونداند نه چنانكه بنو ملیح گفتند كه ملائكه بنات الله اند و اعتقاد كنی كه ایشان در فرطه عصمت اند و یک چشم بر هم زدن در خداوند تعالـی عاصی نمی شوند و میكنند آنچه بدان فرموده شده اند قوله تعالـی لَّا يَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَيَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ و ایشان را بنری و مادگی نسبت نكنند و ایشان را نفس نیست یعنی خوردن و آشامیدن و جماع كردن نیست و ایشان اجسامند و درعبادت كردن هرگز سستی و كاهلی بدیشان راه نیابد قوله تعالـی يُسَبِّحُونَ ٱلَّيۡلَ وَٱلنَّهَارَ لَا يَفۡتُرُونَ و بعضی از نور آفریده شده اند و بعضی از نار آفریده شده اند و دشمن داشتن فرشتگان كفرست قوله تعالـی مَن كَانَ عَدُوًّا لِّلَّهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَرُسُلِهِ وَجِبْرِيلَ وَمِيكَالَ فَإِنَّ اللَّهَ عَدُوٌّ لِّلْكَافِرِينَ و فرشته را قدرتست كه خود را بصورت آدمی مینماید چنانكه نقل ست كه جبریل علیه السلام در صورت دحیة الكلبی نزد رسول علیه السلام آمدی و در صورت مرد تمام اندام خود را بمریم نمود قوله تعالـی فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَرًا سَوِيًّا