مكتوب پنجاه و چهارم (۵۴) - ۲

قرآن و شریعت را اصحاب تبلیغ نموده اند اگر ایشان مطعون باشند طعن در قرآن و شریعت لازم می آید قرآن جمعِ حضرتِ عثمان است علیه الرضوان اگر عثمان مطعون است قرآن هم مطعون است اَعَاذَنَا اللهُ سُبْحَانَه عَمَّا یَعْتَقِدُ الزَّنَادِقَةُ خلافی و نزاعی كه در میان اصحاب عَلَیْهِمُ الرِّضْوَان واقع شده بود محمول بر هوای نفسانی نیست در صحبت خیر البشر نفوس ایشان به تزكیه رسیده بودند و از امّارگی آزاد گشته اینقدر میدانم كه حضرت امیر دران باب بر حق بوده اند و مخالف ایشان بر خطا بود اما این خطا خطاءِ اجتهادی است تا بحدِ فسق نمیرساند بلكه ملامَت را همدرین طور خطا گنجایش نیست كه مخطِی را نیز یک درجه است از ثواب و یزیدِ بیدولت از اصحاب نیست در بدبختی او كرا سخن است كاری كه آن بدبخت كرده هیچ كافر فرنگ نكند بعضی از علماءِ اهل سنت كه در لَعن او توقف كرده اند نه آنكه از وی راضی اند بلكه رعایتِ احتمال رجوع و توبه كرده اند میباید كه در مجلس شریف از كُتبِ معتبره قطبِ زمان بندگی مخدوم جهانیان هر روز چیزی خوانده شود تا معلوم شود كه اصحاب پیغمبر را عَلَیْهِ وَعَلَیْهِمُ الصَّلوةُ وَالسَّلَامُ چه طور ستایش كرده اند و بكدام ادب یاد نموده اند تا مخالفان بد اندیش شرمنده و مخذول گردند درین ایام این طائفه بد اندیش بسیار غلو كرده اند و باَطراف و جوانِب منتشر گشته اند بواسطه آن درین باب چند كلمه نوشته آمد تا در صُحبتِ شریف این قسم بد اندیشان را جا نباشد.

ثَبَّتَكُمُ اللهُ تَعَالی عَلَی الطَّرِیْقَةِ الْمَرْضِیَّةِ