در آداب خواب كردن

بدانكه حجة الاسلام غزالی رحمة الله علیه در كیمیا می آرد كه باید كه عمر را بخواب كردن بسیار ضایع نگردانی و در شبانه روزی كه بست و چهار ساعت ست باید كه زیادت از هشت ساعت خواب نكنی كه سبک عمر باشد و این نیز بسیارست زیرا كه اگر عمر هفتاد و پنج سال ست ازین جمله پانزده سال در كودكی ضایع شده باشد و بست سال دیگر در خواب گذرانی پیش ازین عمر ضایع نتوان كردن در چهل سال باقی بنگر تا چه مقدار در طلب حطام دنیا بوده و چند دیگر در معصیت بسر بُرده وقت آمد كه از خواب غفلت بیدار شوی و بر عمر ضایع كرده تا سف و حسرت نمائی و پیش از مرگ آگاه شوی كه بیداری بعد از مرگ سود ندارد كه النَّاسِ نِیَامٌ فَإِذَا مَاتُوا انْتَبَهُوا در كیمیا می آرد كه بنده در وقت مرگ ملک الموت را بیند بداند كه وقت رفتن ست حسرتی بر دل وی فرود آید كه آنرا نهایت نبود گوید یا ملک الموت یک روز مرا مهلت ده تا توبه كنم و عذر گناهان بخواهم گوید روزهای بسیار پیش بود اكنون عمر برسید و هیچ روز باقی نماند گوید یک ساعت مهلت ده گوید ساعتها برسید و هیچ نماند چون آن شربت نومیدی از توبه بچشد اصل ایمان او در اضطراب آید و اگر والعیاذ بالله در ازل حكم بشقاوت وی شده باشد برود بر اضطراب و بدبخت گردد و اگر حكم بسعادت وی شده باشد اصل ایمان بسلامت ببرد و ازین فرمود وَلَيۡسَتِ ٱلتَّوۡبَةُ لِلَّذِينَ يَعۡمَلُونَ ٱلسَّيِّـَٔاتِ پس بنده باید كه از خواب غفلت بیدار شود و كار سازی مرگ كند و همه عادات وی بحكم و فرمان بود و چون بیدار شود جهد كند بیداری پیش از صبح بود كه هركرا صبح خفته یابد بركت آن روز بتمام از وی برود و بركت در پگاه خاستن ست و اول چیزی كه بر دل و زبان رود باید كه ذكر خداوند و پیوسته مراقب احوال خود باشد و دست از اعمال صالحه باز ندارد كه عافیت خواهد بود مبادا كه غافل برود الهی بحرمت خاتمه قسم اعمال ختم عمر ما بر ایمان و اعمال صالحه گردان وصلی الله علی محمد وآله اجمعین.