مكتوب سی و ششم (۳۶) - ۲

سوال دوم: آنكه در عوام مقرر است كه در ما ورای فرائض و سنن بی اذن بزرگی دست نباید انداخت فی الواقع این چنین است یا نه. جواب: اعمال حسنه كه از آنسرور علیه وعلی آله الصلوة والسلام منقول است و عمل اوست و خصوصیت بانحضرت ندارد در اتیان آن به نیت ثواب اخروی احتیاج اذن نیست عمل پیغمبر علیه وعلی آله الصلوة والسلام اذن است و سند است مرامت را آری بعضی اعمال و اذكار و ادعیه و رقعات برای برآمدن حاجات و كشایش مشكلات است كه تاثیر بر اذن استاد و مرشد موقوف است.

سوال سوم: صحبت سرور كائنات علیه وعلی آله افضل الصلوات واكمل التحیات بعد از رحلت او در یقظه واقع هست یا نه و بر تقدیر وقوع لازم می آید خلو مقبره مقدسه از جسد مبارك آن حضرت صلی الله علیه وعلی آله وسلم و این محال است. جواب اولاً آنكه خلو ممنوع است چه مشایخ است در یك آن در امكنه متعدده حاضر شده اند چنانچه از حضرت خواجه بزرگ منقول است كه وقت افطار هفت جا حاضر شده اند و همه جا افطار نمودند و از شاه كمال نیز نقل میكنند كه وقت نماز جای كه نشسته بودند همانجا نشسته ماندند تا آنكه وقت نماز گذشت مردم خیال كردند كه نماز نخواندند و همان وقت جای دیگر مردم دیدند كه نماز خواندند.

ثانیاً آنكه استحالت مذكور ممنوع است چه بر تقدیر خلو از جسد مبارك حضور روحی در روضه منوره كاین است و تحقیق مقام آنست كه خلو مذكور وقتی لازم آید كه جسد مبارك را انتقال واقع شود آنچه واقع است والله سبحانه اعلم بحقیقه الحال ملاقات روحانی است هر چند بصورت جسد نماید و روح متجسد گردد.