در بیان كردن توحید و ایمان و معرفت حق سبحانه و تعالی - ۴

جبار بی قهر و بی نقصان قهار بی عجز و بی اعوان زنده بی كالبد و بی جان صانع بی اعضا و بی اركان خالق بی آلت و بی فكرت رازق بی بخل و بی ریبت سلطان بی ندیم و بی وزیر ملک بی مونس و بی مشیر كریم بی طبع و بی سجیّت رحیم بی دل و بی رقت صمد بی نقص و بی آفت واحد بی تالیف و بی تخریب همه خلق را بدو نیاز و آرام و او از همه بی نیاز هر چه از فهم تو آید كه پادشاه تو چنانست نه چنانست بلكه آفریدگار آنست همه وصف وصافان و همه مدح مداحان و همه توحید موحدان در كمال جلال او ناچیز بماند گفتنی ویرا از گفتنی باز ندارد و شنیدنی او را از شنیدنی باز ندارد و دیدنی ویرا از دیدنی باز ندارد خلق را بیافرید نه از بهر آنكه ویرا بخلق حاجت بود ولكن از بهر اظهار قدرت را همه را روزی می دهد نه از بهر عبادت ایشانرا لكن از برای اظهار نعمت را در همه اسما و صفات خود بی شبه و مانند است (لـَیْسَ كَمِثـْلِه شَیْءٌ وَهُوَ السّـَمیعُ الْبَصیر* الشوریٰ:۱۱) دیگر همچنان كه بخدای عز و جل اقرار دادی بجمله رسولان و پیغمبران اقرار دهی كه ایشان حق بودند و راست گوی اولِ ایشان آدم بود و آخر ایشان محمد مصطفی صلی الله علیهم و سلم و او فاضلترین همه پیغامبران بود پیغامبری بدو مهر شد و ما راستیٔ دیگر پیغامبران بقول وی دانستیم كه چنین كتاب چون قرآن بر خلق بیاورد و از دشمنان خویش در خواست كه مانند این سورتی یاده آیت بیارد و ایشان همه دشمن وی بودند و حریص بودند بر قهر كردن وی و خون و خواستهٔ خویش بذل می كردند بر عداوت وی اگر می توانستندی مانند این قرآن بیاوردندی تا ویرا قهر كردندی چون نیاوردند و نتوانستند درست شد كه این قرآن معجزه بود مر محمد را صلی الله علیه وسلم و وحی خدای بود عزّ وجلّ.