اعتقاد اهل سنت - ۲

برای هر مسلمان قسمت عبادتِ فقه را بطور خلاصه یاد گرفتن، آموختن، فرض می باشد. قسمت های مناكحات و معاملات را یاد گرفتن و آموختن، فرض كفایه می باشد. یعنی، یادگرفتن چیزهایی كه بر سرش آمده، با او روبرو شده باشد، فرض می شود.  بعد از علوم تفسیر، حدیث و كلام، شرافتمندترین علم، علم فقه می باشد. شش عدد حدیث شریف كه در پایین ذكر گردیده است، برای نشان دادن شرافتمند بودن علم فقه و علمای فقه "رحمة الله تعالی علیهم اجمعین" كافی است:

(اگر خداوند متعال، بخواهد كه به یک بنده اش نیكی كند، او را فقیه می گرداند). (اگر كسی فقیه گردد، خداوند متعال، رذقش را و چیزهایی را كه مشتاقش می باشد، از جاهایی كه انتظارش را ندارد می فرستد).

(خداوند متعال افضلترین بودن آن كس را بیان فرموده است كه او در دین فقیه می باشد). (یک فقیه در برابر شیطان، از هزار عابد (از زیاد عبادت كننده) قوی تر است). (هر چیزی به یک پایه ای اتكاء دارد. پایه اساسی دین، علم فقه می باشد). (افضل ترین عبادات، با ارزش ترین آن، آموختن و آموزاندن فقه می باشد).

برتری امام اعظم ابوحنیفه "رحمة الله تعالی علیه" از این احادیث شریف نیز مستفاد می شود، فهمیده می شود.

احكام دینیه ایكه در مذهب حنفی است، با راهی به ظهور آمده است كه این راه از عبدالله ابن مسعود "رضی الله عنه" كه از اصحاب كرام می باشد شروع شده است. یعنی امام اعظم ابوحنیفه "رحمق  الله تعالی علیه" كه رئیس مذهب می باشد، علم فقه را، از حمّاد، حمّاد نیز از ابراهیم نخعی، او نیز از علقمه، علقمه نیز از عبدالله بن مسعود، او نیز از رسول اكرم "صلی الله علیه وسلم" گرفته است.