و این روایت در (منظومه) است و در (صلوة مسعودی) آورده كه اگر زنی جامه چنان درپوشد كه اندام وی می نماید ویا مقنعه باریک چنانست كه موی وی مینماید اگر چه در خانه تاریک باشد كه درانجا هیچ كس نباشد نماز او روا نباشد و رسول _ فرمود كه لعنت خدای بر پوشیدگان برهنه باد پس بهتر آن باشد كه مرد یا زن جامه چنان در پوشد كه تن ایشان ننماید و زن در وقت نماز دست در آستین كند و پای در پاچه كند تا باتفاق نماز او روا باشد

و روی بسوی قبله آوردن فریضه است در وقت نماز گزاردن از برای آنكه خدای تعالی فرمود كه ای محمد روی سوی قبله آر در وقت نماز گزاردن و در جای دیگر فرموده است كه ای مومنان هر جای كه باشید در وقت نماز روی بجانب قبله آرید و رسول _ اعرابی را نماز تعلیم میكرد او را گفت كه روی بقبله آر

بدانكه اسباب دنیا بیشتر آمیخته بود كه در وی هم شرّ بود و هم خیر، ولكن هر چه منفعت بوی بیشتر از ضرر بود آن نعمتست، و این بمردمان بگردد: كه مال بقدر كفایت منفعت وی بیشتر از ضرر و زیادت از كفایت ضرر آن بیشتر در حق بیشتر مردمان، و كس باشد كه اندک نیز ویرا زیان دارد كه سبب آن بود كه حرص زیادت بر وی غالب شود- و اگر هیچ نخواستی- و كس بود كه كامل بود و بسیار ویرا زیان ندارد كه بوقت حاجت تواند داد. پس بدانیكه روا بود كه چیزی در حق كسی نعمت بود و همان در حق دیگری بلا بود.