در آداب زندگانی كردن با زنان از اول نكاح تا بآخر - ۵

و در روزگار رسول -علیه السلام- زنانرا دستوری بود تا پوشیده بجماعت شدندی بمسجد در صف باز پسین، در روزگار صحابه منع كردند، عایشه گفت -رضی الله عنها-: «اگر رسول -علیه السلام- بدیدی كه اكنون زنان بر چه صفت اند بمسجد نگذاشتی». و امروز منع از مسجد و مجلس و نظاره فریضه ترست، مگر پیر زنی كه جامهٔ خلق [كهنه و مندرس] در پوشد كه ازان خللی نباشد.

و آفت بیشتر زنان از مجلس نظاره خیزد، و بهر جایی كه بیم فتنه بود روا نباشد زنرا كه چشم نگاه ندارد: كه نابینایی در خانهٔ رسول -علیه السلام- آمد، و عایشه و زنی دیگر نشسته بودند، برنخاستند و گفتند كه نابیناست، رسول گفت -علیه السلام-: «اگر وی نابیناست، شما نیز نابینایید؟»

ادب ششم آنكه نفقه نیكو كند: تنگ نگیرد و اسراف نكند، و بداند كه ثواب نفقه كردن بر عیال بیش از ثواب صدقه است. رسول میگوید: «دیناری كه مردی در غزا نفقه كند، و دیناری كه بدان بندهٔ آزاد كند، و دیناری كه بر عیال نفقه كند، فاضلترین و نیرومند ترین این دینار است كه بر عیال نفقه كند». و باید كه هیچ طعام خوش تنها نخورد، و اگر بخواهد خورد پنهان دارد، و طعامی كه نخواهد ساخت صفت آن در پیش ایشان نگوید. و ابن سیرین می گوید كه: «در هفتهٔ یكبار باید كه حلوا یا شیرینی سازد، كه از حلاوت دست بازداشتن بیكبارگی از مروت نباشد»، و نان با اهل بهم خورد و بجمع -چون مهمانی دیگر ندارد-، كه در اثر چنین است كه: «خدای و فرشتگان صلوات میدهند بر اهل بیتی كه طعام جملع بهم خورند». و اصل آنست كه آنچه نفقه كند از حلال بدست آرد، كه هیچ خیانت و جفا بیش ازین نبود كه ایشانرا بحرام پرورد.