در آداب زندگانی كردن با زنان از اول نكاح تا بآخر - ۶

ادب هفتم آنكه هر چه زنانرا از علم دین در كار نماز و طهارت و حیض و غیر آن بكار آید ایشانرا بیاموزد، و چون مرد بیاموخت زنرا روا نباشد كه بی دستوری بیرون بشود و بپرسد، و اگر نیاموزد بر زن واجب شود كه بیرون شود و بپرسد، و اگر مرد درین تقصیر كند مرد عاصی شود، كه خدای تعالی میگوید: « قُوا أَنْفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَارًا... الایه- خود را و اهل خود را از آتش دوزخ نگاهدارید» و این مقدار باید كه بیاموزد كه چون پیش از آفتاب فرو شدن حیض منقطع شود نماز پیشین و دیگر قضا باید كرد، و چون پیش از صبح برآمدن حیض منقطع شد نماز شام و خفتن قضا باید كرد: و بیشتر زنان این ندانند.

ادب هشتم آنكه اگر دو زن دارد، میان ایشان برابر دارد، كه در خبرست كه: «هر كه بیک زن میل زیادت كند، روز قیامت می آید و یک نیمهٔ وی كوژ شده»، و برابری در عطا دادن و شب با ایشان بودن نگاه دارد، اما در دوستی با ایشان و مباشرت كردن واجب نیست: كه این در اختیار نیاید. رسول -علیه السلام- هر شبی بنزدیک زنی می بود، اما عایشه را دوستر داشتی و میگفت: «بار خدایا آنچه بدست منست جهد می كنم، اما دل بدست من نیست» و اگر كسی از یک زن سیر شده باشد و نخواهد كه بر وی شود، باید كه طلاق دهد و در بند ندارد. رسول -علیه السلام- سوده را طلاق خواست داد- كه بزرگ شده بود گفت: «من نوبت خویش بعایشه دادم، مرا طلاق مده تا در قیامت از جملهٔ زنان تو باشم» ویرا طلاق نداد و دو شب بنزدیک عایشه بود و یک شب بنزدیک هر زنی.

ادب نهم آنكه چون زنی بی فرمانی كند و طاعت شوی ندارد، ورا بتلطف و رفق بطاعت آرد، اگر طاعت ندارد خشم گیرد و در جامهٔ خواب پشت سوی وی كند اگر طاعت ندارد سه شب جامهٔ خواب جدا كند، پس اگر سود ندارد ویرا بزند، چنانكه بر روی نزند و سخت نزند كه جایی بشكند؛