منهیّات روزه - ۳

در محیط میگوید اگر سحر طعام میخورد عدلی او را خبر كرد كه صبح شده است او التفات ننمود و ترک طعام خوردن نكرد بر وی همین قضا بود و كفارت لازم نیاید از برای آنكه او پیش از اخبار طعام نمیخورد و بعد از اخبار طعام خورد كفارت بر وی لازم شود والله اعلم از باب صوم چند مسئله كه مهم بود اینجا یاد كرده شد در باقی مسایل صوم رجوع بكتب فقهی باید كرد اما وظایف صوم و آن احترازست از هر چیز كه نور روزه را ببرد و روزه را تیره كند از غیبت و دروغ و سخن چینی و نظر در موضع زینت نساء و خیانت و فحش و دشنام و رفث و صخب و لغو و كل محرمات و مكروهات لقوله علیه السلام من لم یدع قول الزور والعمل به فلیس لله حاجه فی ان یدع طعامه و شرابه یعنی هر كس ترک نكند سخن دروغ و عمل را بوی پس خداوند را حاجت نیست باین كه بنده ترک طعام و شراب خود كند یعنی قبول نكند خداوند روزه بنده را كه ترک ازین ناشایستها نكند در صحیح بخاری و سنن ابوداود و ابوعیسـٰی و نسائی و ابن ماجه و كتاب حافظ عبدالعظیم منذری مصری می آرد كه رفث را اطلاق كرده اند و جماع اراده كرده اند و اطلاق كرده اند و فحش اراده كرده اند و اطلاق كرده اند و اراده كرده اند باو خطاب مرد مر زن را در آنچه تعلق بجماع دارد و بسیاری از علما برانند كه مراد برفث درین حدیث فحش دردی كلام ست اما صخب و سخب بصاد و بسین آواز بلند كردن و اضطراب اصوات ست در خصومت كردن كذا قال الحافظ عبدالعظیم المنذری القدسی رحمة الله علیه در صحیح بخاری و كتاب حاكم ابوعبدالله نیشاپوری و كتاب ابن ماجه و نسائی و صحیح امام الائمه محمد بن اسحاق بن خزیمه می آرد این حدیث را قال النبی علیه السلام رِب صایم لیس له من صیامه الا الجوع و رِب قائم لیس له من قیامه الا السهر یعنی بسا روزه دار كه او را از روزه داشتن فائده نیست الا گرسنگی و بسا نماز گذار كه او را نفعی نیست از قیام وی الا بیداری